Meditatie

Jezus, dit gezegd hebbende, ging uit met de discipelen over de beek Kedron, waar een hof was, in welke Hij ging, en Zijn discipelen. (Johannes 18:1)

We leven in de lijdensweken, waarin wij bepaald worden bij het lijden en sterven van de Heere Jezus Christus. De Zoon van God was in deze wereld gekomen met een bepaald doel. Hij was van de Vader gezonden en wilde Zelf komen, niet om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen. Onze tekst spreekt nu van Zijn uitgang uit dit leven en deze wereld. Jezus dit gezegd hebbende, ging uit.

Nadat Jezus met Zijn discipelen het Pascha gehouden had en het Heilig Avondmaal ingesteld had, heeft Hij een afscheidswoord tot Zijn discipelen gesproken (Joh. 14, 15 en 16). Daarna heeft Hij met hen en voor hen gebeden (Joh. 17). En toen Hij dit gezegd had, ging Hij uit. Jezus wist wat er zou gaan gebeuren. De ure van Zijn uitgang was gekomen. Hij ging Zijn werkzaam leven op aarde afsluiten om Zich over te gaan geven in de dood. Hij had Zijn discipelen voorlopig voldoende onderwezen en de mensen als hoogste Profeet geleerd. De ure was gekomen om het Profetisch ambt wat af te gaan sluiten en om Zich meer aan het Priesterambt te gaan wijden. Het Lam van God moest geofferd worden. De ure was gekomen om Zijn vijand tegemoet te treden en onder ogen te zien. En dit deed Hij vrijwillig, weloverwogen en rustig.

Jezus' uitgang. Vrijwillig ging Jezus de paaszaal uit, het huis uit, de stad uit om de pers alleen te gaan treden. Vrijwillig ging Hij het leven uit en de dood in om al de Zijnen te gaan verlossen met een volkomen verlossing. Het hoogste doel was: de eer van God, de liefde tot God en tot degenen, die Hem van de Vader gegeven waren en de gehoorzaamheid aan God.

Jezus' uitgang. Eenmaal zullen wij allen uitgaan uit ons werk, ons huis, ons gezin, ja uit dit leven. Zullen wij ook zo kalm en voorbereid zijn? Dan zullen wij al een uitgaan uit ons eigen leven hebben moeten leren kennen, een verloochenen van eigen wil, en een sterven aan onszelf. Weet u van een eertijds en nu? Weet u van een uitgaan, ja van een dagelijks uitgaan, want wij hebben een dagelijkse bekering van node? Met Zijn discipelen.

Jezus nam de elf discipelen mee. Waarom? Om van hen steun, kracht en troost te ontvangen? O neen, integendeel. Ze vielen in slaap toen Hij geen raad wist. Ze verlieten Hem toen Hij de pers ging treden. Ze verloochenden Hem toen Hij voor het gerecht stond. Ze stonden van verre toen Hij ging sterven. Eigenlijk heeft Jezus niets dan last van hen gehad en toch nam Hij hen mee. Omdat het Zijn discipelen waren, die Hij lief had. En Hij heeft ze lief gehad tot het einde. Hij stond voor hen in. De satan moest van hen afblijven. Hij bad voor hen. Wie kan ooit begrijpen dat Jezus zulke zwakke, twijfelachtige, ongelovige en zondige discipelen meenam? Hij kon hen niet missen en ging juist voor hen de dood in.

De elf discipelen waren de vertegenwoordigers van de Kerk. Toen Jezus uitging nam Hij heel de Kerk mee. Hij nam ze mee in Zijn Middelaarshart. Voor hen ging Hij de dood in. Hij stierf niet voor Zichzelf. Hij had geen zonde gekend of gedaan. Maar Hij is tot zonde gemaakt. De zonden van al de Zijnen had Hij vrijwillig op Zich geladen. ‘Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheid verbrijzeld.’

Was u er ook bij toen Jezus uitging? Heeft Hij ook voor u Zijn bloed gestort? Hebt u daar nog nooit bij stilgestaan? Ja? En hebt u door de openbaring van God aan uw ziel wel eens mogen geloven dat Jezus dat ook voor u gedaan heeft? De discipelen waren door Hem geroepen en wederom geboren tot een levende hoop. Ze hadden Hem lief, waren Zijn leerlingen en geloofden dat Hij was de Christus, de Zoon van de levende God. U ook? Over de beek Kedron.

Jezus daalde vanaf de tempelberg en ging over de beek Kedron. De naam betekent troebel, donker, zwart. Er was toen nog geen riolering en al het vuile water van stad en tempel liep door de beek Kedron naar de Dode Zee. David, als type van Christus, was toen hij vluchten moest voor Absalom dezelfde weg gegaan. En als wij uitgaan uit ons eigen leven gaan we ook een weg, die naar de diepte voert, dan komen we ook terecht bij de vuile zonden van ons hart en leven, bij de verdorvenheid van ons bestaan. En zoals de beek uitliep in de Dode Zee, zo lopen onze zonden uit in de dood, de eeuwige dood. Waar een hof was.

Deze hof was het doel van Jezus’ tocht. Daar zou Zijn lijden in het bijzonder beginnen. In een hof, de hof van Eden was de zonde op aarde ontstaan en de vloek en het oordeel uitgesproken. En God werkt nooit over de schuld heen. Daarom aanvaardde het beloofde Zaad in een hof de uiteindelijke strijd tegen de satan en ondervond Hij er de toorn van God over de zonde. Vrijwillig ging Jezus de hof in om daar te strijden en te lijden. Wij zoeken een hof om er te zondigen. Hij om er voor de zonde te boeten.

Wij houden van lusthoven. Maar denk eens wat er in een hof gebeurd is door Adam en Christus. Jezus ging in een hof, ging naar de plaats waar de zonde ontstond. Zo komt God in de weg der ontdekking nog terug te leiden naar de plaats, waar wij gezondigd hebben. God werkt nooit over de schuld heen. Hij stelt de zonden ordentelijk voor ogen. En zij zullen weten tegen Wien zij gezondigd hebben. Bent u al zo teruggeleid? In welke Hij ging en Zijn discipelen.

Eerst nam Jezus hen mee. Nu gaat Hij voorop en laat het aan hen over om Hem te volgen. Hij gebood het hun niet, maar zij gingen als vanzelf mee. Zij hadden geleerd Zichzelf te verloochenen en Hem te volgen, waar de weg ook heenging. Hebt u dat ook al geleerd? Zij mochten en moesten getuigen zijn van Zijn lijden, om er later van te kunnen getuigen bij hun optreden in deze wereld. Iedere ware gelovige leert iets van de voetstappen te drukken van deze lijdende Borg en Middelaar. Indien wij niet één plant met Hem worden in de gelijkmaking van Zijn dood, zo zullen wij het ook niet zijn in Zijn opstanding.

Jezus ging uit om de raad van God te vervullen, en de wil des Vaders te doen en Zijn woord te bevestigen om voldoening en verzoening teweeg te brengen. Ook voor u?

Ds. J.P. Verkade