Meditatie

Meditatie
Gelijk een beest dat afdaalt in de valleien heeft de Geest des Heeren hen rust gegeven.(Jesaja 63:14a)

Rust! Wat een woord in deze jachtige en enerverende tijd!Als je van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer bent geweest en jezit ’s avonds in je luie stoel, dan zeg je: hè, eindelijk rust En na een drukkewerkweek denken we: er breekt gelukkig weer een rustdag aan. Rust. Dat zoekenvelen van ons in deze weken. Dat mag ook. De boog kan niet altijd gespannenzijn. We worden soms zo opgeslokt door het werk. We leven allemaal zo gejaagd.Een zegen is het, er even afstand van te mogen nemen. Om op adem te komen. Omnieuwe krachten op te doen. Wat is dat eigenlijk, rust?

Alleen maar niets doen? Alleen maar lui zijn? Nee, dat isde rust niet. Althans niet in de Bijbel. Toen de Heere hemel èn aarde gemaakthad, heeft Hij op de zevende dag van al Zijn werken gerust. Niet omdat Hij moewas. De Schepper van de einden der aarde wordt immers moede noch mat? Maar omZich te verblijden in Zijn werk. Dat is rust. Je doel bereiken. Tot jebestemming komen. Daar hebben we het beeld: gelijk een beest dat afdaalt in de valleien…

Het volk Juda zit in Babel, in ballingschap. Maar God gaatZijn volk verlossen. Hoe zal Hij dat doen? Precies zoals Hij het verlost heeftuit Egypte, zoals Hij het gebracht heeft in Kanaän. Gelijk een beest datafdaalt in de valleien. U ziet in gedachten de oosterse trekos voor de ploeg.Een zwaar, vermoeiend werk. En naarmate de dag heter wordt, wordt de arbeidvoor de ossen zwaarder. Moeilijker wordt hun gang, hijgender hun ademhaling.Maar ook aan een lange werkdag komt een einde. De taak is volbracht. De boerhoudt de ossen stil, neemt het juk van hen af. Daar gaan ze, van de heuvels afnaar beneden. Afdalend in de valleien, zoekend naar het malse gras, naar hetkoele water.

Maar denkt u nu niet dat dat gemakkelijker gaat. Want zelfsnadat het juk is afgenomen laten ossen zich niet zómaar leiden. Dan nóg zijn zedwars en wederstrevig. Dan nóg moeten ze geleid worden. Daarmee is degeschiedenis van het volk Israël getekend. De Heere brengt dat volk naar derust. Maar dat volk denkt iedere keer dat de Heere het naar de ondergang voert.Net als die trekos. Weerbarstig en ongehoorzaam. Vreesachtig en wantrouwend. Opweg naar Kanaän en aldoor denken dat de Heere de weg niet weet. Is hetmisschien ook uw geschiedenis? Uitgeleid uit het diensthuis, bewaard voor allegevaren op de weg. Geleid van de ene rustplaats naar de andere. En toch altijdmaar de Heere wantrouwen. Altijd maar mopperen over Zijn leiding… Hoe komt datvolk ooit in het beloofde land, in het Kanaän der rust? Wel, de Geest desHeeren leidt. ‘Gelijk een beest dat afdaalt in de valleien heeft de Geest desHeeren hen rust gegeven.’

Maar… heeft Mozes het volk dan niet geleid door dewoestijn? Heeft Jozua het volk niet gebracht in het land der rust? Jawel, maarook deze leiders werden geleid door de Geest des Heeren. De Geest bediende Zichvan deze mannen om Zijn volk te brengen in de rust. Het was al de Geest desHeeren Die het volk in Egypte zo onrustig maakte. Zó, dat de Israëlieten totGod gingen roepen om verlossing. En toch, wat hebben ze zich na die tijd nogverzet tegen die leiding. Ze dachten altijd dat zij het goed deden en dat de Heerehet verkeerd deed. Maar de Geest trok Zich niet terug. Hij rustte niet voordatHij het volk had gebracht in de rust.

Is daarin misschien ook úw beeld getekend? U woonde inEgypte, in het land der dienstbaarheid. Maar u zag het niet, u merkte het niet.U was een slaaf, maar u voelde zich vrij.

Totdat de Geest uw ogen opende. Totdat u het zag: ik benzwart door de dienstbaarheid. Ik loop onder het slavenjuk. En toen klonk uwgeschrei op naar de hemel. Toen was het: rust noch vrede wordt gevonden om mijnzonden in mijn beenderen, dag of nacht. Totdat de Geest uw ogen opende voor HemDie zegt: ‘Komt herwaarts tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal urust geven.’ Waar wordt die rust gevonden? Niet op de hoogten van dezelfvoldaanheid, maar in het dal van de ootmoed. Daarheen brengt de Geest ons,iedere keer weer. Want niets is er waar ik in kan rusten dan in het volbrachteMiddelaarswerk. Daar wordt de rust geschonken.

Kent u die rust? Het is fijn een poosje te mogen uitrusten,ontspanning te hebben. Maar we leven in een onrustige wereld en we hebben eenonrustig hart. Ons hart is onrustig in ons, totdat het rust vindt in U, o God.

Dan gaat het van rustplaats tot rustplaats. Tot de Geestons voorgoed brengt in het land der rust. Zalig die door die Geest wordengeleid. Zalig zijn de doden die in de Heere sterven. Ja, zegt de Geest, opdatzij rusten van hun arbeid. Want er blijft een rust over voor het volk van God.

Ds. W. van Gorsel (1931-2011)