Meditatie

De HEERE heeftgegeven en de HEERE heeft genomen; de Naam des HEEREN zij geloofd. Job 1:21b

Soms is het echt een waagstukom op te roepen dankdag te houden. Vooralin het leven van mensen die in het achterliggende jaarveel verliezen hebben geleden. Toch geldtook hier wat de Heere Jezuseens tegen zijn discipelen zei: ‘Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijkbij God.’

Schijnbaar onmogelijk

Hier is iemand aan het woord, die bijna alles op één dag kwijtraakte. Zijnpersoneel werd gedood door de Sabeërs, zijn vee geroofd,zijn schapen en herders getroffen door de bliksem,zijn kamelen gestolen door de Chaldeeën en zijnknechten door hen gedood, het huis waar zijn kinderen verbleven werd gegrependoor een sterke woestijnwind en allen kwamen om.

Wie overkomtdit? En waarom? Wie wordt er zo zwaar gestraft?

Het is Job, van wie GodsWoord getuigt, dat hij oprecht, vroom, godvrezende was, wijkende van allekwaad. Een man die Gods gunst mocht genieten. Moet hem dat allemaal overkomen?We kunnen begrijpen dat zijn vrouwopstandig wordt en Job aanspoort om God vaarwelte zeggen. Je zouer onder bezwijken. Uiteraard was zijn vrouw ook dankbaargeweest, toen zij samen met Job zo gezegend werd. Een week geleden zal ze nog gezegdhebben tegen haar man Job: ‘Dat heeft de Heere ons allemaal gegeven.’ Dat wil immers elk mens wel, de goedegaven van God ontvangen, om ervervolgens over te beschikken. Maar nu alles in één keerafgenomen is, komt de eigenlijke gezindheid tegenover God bij haar openbaar. En zien we dat de ware dankbaarheid niet op de akker van ons hart groeit. Daar groeit opstand en ongenoegen tegenover God. Maar, o wonder van genade,de Heilige Geest verheerlijkt toch Gods Naam in deze schijnbaar onmogelijke omstandigheden omdankdag te houden.

Wonderlijk mogelijk

Toen Job al deze berichtenhoorde, was hij wel zeer bedroefd. Hij onderging dit leed niet als eenstoïcijn. Hij stond op en scheurde zijn overkleed, schoor zijn haar en viel opde grond en boog zich neer. In die houding van smart en ontzetting, roept hijhet uit: ‘Naakt ben ik uit mijner moeders buik gekomen en naakt zal ik daarheenwederkeren. De Heere heeft gegeven en de Heere heeft genomen; de Naam desHeeren zij geloofd.’ Hij is zich ervan bewust dat hij alles kwijt is, maar Godis hij niet kwijt. Door het geloof raakte hij niet in paniek, ziende op de wilvan God in zijn leven. Hij voelde de hand van God in deze slagen. Hij zag dathet niet alleen in voorspoed, maar ook in tegenspoed gaat om de eer van God.Hij zag wat hij nog wel had: een gezond lichaam, een vrouw, een bedaarde ziel,een onderworpen hart. Hij zag dat God hem rijk had gemaakt en dat Hij het nuvan hem afneemt, om bereid te zijn naakt terug te keren inhet graf. Daar eindigt hij niet in, maar hij prijst de Naam des Heeren. Job beschuldigt God niet van wreedheid. Hij belijdt Gods vrijmacht, rechtvaardigheid, wijsheid en hij proeft in dit alles Gods barmhartigheid.

Hoe kun je zo dankdag houden? Dat groeit absoluut niet op de akker van ons hart. Datkan alleen door genade. Hier komt het wonderlijke werk van de Heilige Geestopenbaar. Hij is het die mij leert buigen onder Gods weg. Hij is het die mijstil maakt voor Zijn Aangezicht. Niet in doffe berusting, maar in stilleaanbidding van verwondering, dat Hij het wel zal maken in de moeilijkeomstandigheden, waarin ik terechtgekomen ben. Dit kan alleen door het geloof,ziende op de grootste Lijder, die onder Gods straffende hand heeft geleden. Zoheeft Hij voor Zijn volk Gods vaderlijke kastijdingen verworven, opdat zij temidden van de grootste smarten in de Heere gerust mogen zijn.

Hebt u wel eens iets geproefd van dit geheim?Dat u echt mag beleven, wat we lezen van Job: ‘Indit alles zondigde Job niet en schreef Gode niets ongerijmds toe.’ (Job 1:22).

Ds. K. Visser